Terapia czaszkowo-krzyżowa jest jedną z metod terapii manualnej, blisko spokrewniona z osteopatią. Wpływa na zmniejszenie napięcia struktur łączno-tkankowych, regulację przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego, mobilność kości czaszki i kości krzyżowej, Oddziałując holistycznie na nasze ciało pomaga zrównoważyć aktywność układu nerwowego, zmniejszyć ból, napięcia, blokady, stres – działa na ciało, jak i sferę emocjonalną.
W organizmie ludzkim obok rytmów bicia serca i oddechu istnieje jeszcze jeden rytm, w którym porusza się płyn mózgowo-rdzeniowy. Specyficzny ruch związany z produkcją i absorpcją płynu mózgowo-rdzeniowego ma wpływ na zachowanie równowagi pomiędzy układem nerwowym, trzewnym i hormonalnym. Prawidłowy rytm odpowiada także za regenerację całego organizmu – napięcia w oponach czaszkowych oddziałują bowiem na system mięśniowo-powięziowy ciała. Czasem ten przepływ ulega zablokowaniu, co w konsekwencji może powodować objawy somatyczne, jak napięcia, bóle, lub emocjonalne – brak energii do życia. U dzieci może to prowadzić do rozmaitych zaburzeń i dysfunkcji w rozwoju psychomotorycznym, poznawczym i emocjonalnym.
Celem terapii jest, poprzez świadomy dotyk wzmacnianie naturalnego rytmu i usunięcie blokad w przepływie płynu mózgowo-rdzeniowego. Terapeuta pracuje w sposób nieinwazyjny, posługując się bardzo delikatnym dotykiem – tzw. motylkowym – którego siłę nacisku szacuje się na ok. 5 gram. Te niezwykle subtelne techniki oddziałują na funkcje układu kraniosakralnego, a tym samym na funkcjonowanie układu nerwowego, mięśniowego, powięziowego, endokrynologicznego, limfatycznego, pokarmowego, oddechowego, a nawet kostnego. Terapia ta jest całkowicie bezpieczna zarówno dla dzieci, kobiet w ciąży oraz osób starszych.
Terapia czaszkowo-krzyżowa polecana jest przy:
- bólach głowy, w tym migrenach,
- bólach kręgosłupa,
- bólach niewiadomego pochodzenia,
- zaburzeniach menstruacji i bólach piersi przed menstruacją,
- skoliozach i wadach postawy,
- nadpobudliwości u dzieci,
- nocnym moczeniu u dzieci,
- zaburzeniach koncentracji,
- zaburzeniach snu,
- zaburzeniach takich jak: dysleksje, tiki, jąkanie się,
- nerwicy,
- depresji,
- traumach związanych z trudnym porodem, wadach okołoporodowych i rozwojowych dzieci (wzmożone, obniżone napięcie mięśniowe, kręcz szyi),
- autyzmie,
- trudnościach dzieci w uczeniu się
- alergiach,
- nietolerancjach pokarmowych,
- dla kobiet w ciąży może być przydatna jako przygotowanie do porodu.
Przeciwwskazania:
- zapalenie opon mózgowych w ostrym stanie,
- guzy występujących w czaszce,
- tętniaki,
- udar mózgu w początkowej fazie,
- wodogłowie bezkomorowym,
- wysoka temperaturze,
- świeże urazy ortopedyczne do 48 godzin,
- niewygojone rany czaszki,
- ostre stany zapalne np. stawów,
- choroby psychiczne (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna).
Jak to wygląda?
W trakcie terapii pacjent leży na plecach, w ubraniu. Mimo, że ta forma terapii nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze skórą pacjenta, zalecana jest dla pacjenta luźna, nie krępująca ruchów odzież. W czasie zabiegu terapeuta stosuje konkretne układy terapeutyczne. Dzięki delikatnemu dotykowi motylkowemu możliwe jest rozluźnienie tkanek miękkich i kostnych w obrębie układu czaszkowo-krzyżowego (czaszki, kręgosłupa i kości krzyżowej).
Czego mogę się spodziewać w trakcie i po zabiegu?
Pacjent po zabiegu często jest wypoczęty i rozluźniony. Jeśli w czasie sesji następuje uwolnienie traumatycznego przeżycia, w zależności od indywidualnych uwarunkowań terapii mogą towarzyszyć mimowolne ruchy ciała, drgania, zmiany rytmu oddechowego, reakcje emocjonalne typu śmiech, płacz, uczucie zimna lub gorąca. Równie dobrze może się zdarzyć, że pacjent nie będzie odczuwał dodatkowych wrażeń, co nie oznacza, że terapia nie działa. Należy pamiętać, że każdy pacjent reaguje na swój sposób i na poprawę kondycji psychosomatycznej można liczyć po serii spotkań z terapeutą.